Twee maanden Azië in het kort

Zoals ik vorige keer schreef, ben ik na Maleisië naar Thailand gegaan met mijn vriendin. Dit enorme land heeft een duidelijke tweedeling. Het toeristische zuiden waar de alcohol flink stroomt en het groene noorden waar men weer ontgiftigt.
Nikki en ik besloten dan ook eerst een kijkje te gaan nemen in het zuiden. We zijn naar verschillende eilanden geweest, allemaal even groen. Wat een kleuren zeg! Één van deze eilanden staat bekend om de half en full moon party. Met volle en halve maan worden er grote feesten georganiseerd. Oorspronkelijk was het voor locals. Hoewel die zijn tegenwoordig nergens meer te vinden, was het feest een groot succes.

Na twee weken in het zuiden besloten we naar Laos te gaan om te voorkomen dat we een visum moesten kopen voor Thailand.
Toen we boven Laos vlogen, zagen we oneindig veel groene bergen. Ik begin weer te lachen als ik eraan denk. Het was zo'n mooi uitzicht. In Luang Prabang zelf, zag je niks van dat groen maar het was een schatting stadje. Op de avondmarkt werd overal om ons heen baguette verkocht. Na drie maanden Aziatische rijst was dit overblijfsel van de Franse kolonisatie voor nog geen €1 erg welkom. Hoe meer tijd ik in Laos doorbracht, hoe meer ik erachter kwam hoe ook het traditionele eten in Laos goddelijk is. En pittig... tot tranen aan toe soms.
Iets anders wat op deze avondmarkten werd verkocht was de Lao Lao; een fles whisky met een slang of schorpioen erin! Dit heb ik maar dankbaar afgeslagen maar ik ken mensen die het heerlijk vinden.

Op de tweede dag zijn we naar de grootste en meest indrukwekkende waterval geweest die ik ooit had gezien. Misschien heb je de foto's op mijn Facebook gezien maar geen enkele foto doet de waterval goed recht.

We besloten om verder te reizen naar Vang Vieng. Deze plek heeft niet veel bijzonders eigenlijk maar het uitgaansleven maakt veel goed. De bekendste activiteit is toch wel het tuben. In een grote rubberen band dobber je twee uur lang de Mekong af. Niet alleen om te genieten van de mooie natuur maar ook vooral om bij elke bar te stoppen haha. Ik heb de rit volledig weten af te maken maar als ik dat vertel tegen andere backpackers krijg ik een scheve blik. 'Hoezo ben jij niet stomdronken terug gelopen net zoals iedereen?' Laat ik het maar een combinatie van discipline en nieuwsgierigheid noemen. Ik wilde weten wat er nog verder te zien was langs de rivier! Ik ben blij met mijn keuze want zo heb ik kunnen genieten van een ondergaande zon die langzaamaan achter de berg en had ik geen kater ;)

Omdat Nikki beperkte tijd had, gingen we na Vang Vieng terug naar Thailand. Ik ga graag nog eens terug naar Laos om dit land beter te onderzoeken.

Terug in Thailand besloten we om eerst even op adem te komen in Pai, een dorpje in het Noorden om daarna af te sluiten in Chiang Mai. Dit bleek een goede keuze. Pai is een heerlijk rustige plek, ideaal voor rondtouren op de scooter en dagtourtjes doen zoals wij deden.

Al in Nederland had ik het voornemen om een kookcursus te nemen in Thailand. Dit zou ik in Chiang Mai doen. Helaas is dit er nooit van gekomen omdat ik in het ziekenhuis lag. Nadat ik op een middag onwel geworden was, werd de tropische muggenziekte Dengue vastgesteld. Gelukkig viel het uiteindelijk mee en kon ik na twee dagen weer verder. Verder naar Maleisië om vanaf daar naar de Filippijnen te vliegen met een vriend. Dit land was een vrij spontane keuze maar ik heb er absoluut geen spijt van. De mooiste stranden en meest blauwe oceaan die ik ooit heb gezien en vriendelijke locals die allemaal prachtig kunnen zingen.

Dit land bestaat uit 7000 eilandjes. We zijn dan ook vooral van eiland naar eiland gegaan.

Op een van de eerste dagen gingen we zwemmen met walvishaaien. Deze enorme beesten van 8+ meter werden gevoerd terwijl wij daar zwemden. Wat voelde ik mij plotseling klein! Toen ik een paar dagen later ging ziplinen tussen twee gigantische bergen in, had ik dat gevoel weer.

Zoals ik al eerder aangaf, vind ik dat de Filippijnse bevolking prachtig kan zingen. Hoe ik dat weet? Ze zijn dol op karaoke! Denk hierbij vooral niet aan de karaoke van thuis. Nee, ze nemen het heel serieus. De manier waarop locals de microfoon weten te gebruiken, is waanzinnig. Ik heb ook nog een liedje meegezogen maar ben daarna snel met een rood hoofd gaan zitten. Gelukkig was mijn valse gekraai weer vergeten nadat de volgende Filippijnse dame begon te zingen.

Eigenlijk is het geen hele actieve trip geweest maar het was geweldig. De sfeer op de meeste eiland was super en ik heb veel leuke mensen leren kennen.

Op 30 augustus vloog ik vanuit Kuala Lumpur naar Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka. Niks wat ik over deze stad gelezen had, trok me echt aan dus ik besloot de volgende dag verder te reizen. Eerst een uur met de bus naar het treinstation. Duur joh, wel twaalf eurocent! Vervolgens naar de counter waar ik mijn ticket kon halen. Deze bleek net gesloten te zijn voor lunchpauze. Er stonden een paar mensen maar ik stond bijna vooraan bij de deur. Na een half uur besefte ik ineens dat ik nu bijna achteraan stond in de gegroeide rij. Op dit moment ging de deur open. Zoiets heb ik nog nooit gezien: het leek wel een worsteling. Mensen duwden en trokken aan elkaar om naar binnen te komen. Ik vond het hilarisch om te zien. Mensen die met de NS reizen mogen zich echt niet meer irriteren aan die enkele voordgringer.

Inmiddels is mijn laatste maand aangebroken. Op 24 september vlieg ik naar Zwitserland om vriendinnen te bezoeken die ik in Zuid-Afrika heb leren kennen. Na 4 dagen ga ik kijken of Nederland nog hetzelfde is gebleven na de 6,5 maanden dat ik weg ben geweest.